slovo | definícia |
gonif (encz) | gonif, n: |
gonif (gcide) | goniff \gon"iff\, n. [From Yiddish, prob. fr. Heb. gann[=a]bh
thief.]
A pickpocket or thief. [Also spelled ganef, gonif, and
gonoph.] [Eng. Slang]
[1913 Webster +PJC] |
gonif (gcide) | Gonoph \Gon"oph\, n. [From Yiddish, prob. fr. Heb. gann[=a]bh
thief.]
A pickpocket or thief. [Also spelled ganef, gonif, and
goniff.] [Eng. Slang] --Dickens.
[1913 Webster] |
gonif (wn) | gonif
n 1: (Yiddish) a thief or dishonest person or scoundrel (often
used as a general term of abuse) [syn: gonif, goniff,
ganef, ganof] |
| podobné slovo | definícia |
goniff (encz) | goniff, n: |
order trogoniformes (encz) | order Trogoniformes, n: |
goniff (gcide) | goniff \gon"iff\, n. [From Yiddish, prob. fr. Heb. gann[=a]bh
thief.]
A pickpocket or thief. [Also spelled ganef, gonif, and
gonoph.] [Eng. Slang]
[1913 Webster +PJC]Gonoph \Gon"oph\, n. [From Yiddish, prob. fr. Heb. gann[=a]bh
thief.]
A pickpocket or thief. [Also spelled ganef, gonif, and
goniff.] [Eng. Slang] --Dickens.
[1913 Webster] |
goniff (wn) | goniff
n 1: (Yiddish) a thief or dishonest person or scoundrel (often
used as a general term of abuse) [syn: gonif, goniff,
ganef, ganof] |
order trogoniformes (wn) | order Trogoniformes
n 1: trogons [syn: Trogoniformes, order Trogoniformes] |
trogoniformes (wn) | Trogoniformes
n 1: trogons [syn: Trogoniformes, order Trogoniformes] |
|